Ooit, nog voordat voor haar het computertijdperk was aangebroken, had Bien wel eens wat publiciteit opdrachtjes.
Het ontwerpen was leuk, maar alles goed aanleveren voor de drukker was voor haar een regelrechte ramp. Dit moest nl. tot op de millimeter kloppen en een
vlekje hier of daar was uit den boze.
Bien en ‘perfect’ passen (nog steeds) niet door één deur, dus dit leverde nog wel eens een woede aanval op en dan werd voor de zoveelste keer iets verscheurd
en verfrommeld. Op een dag is uit die woede toch haar liefde voor papier ontstaan, want in één van die verscheurde en verfrommelde proppen papier zag ze
ineens een haan. Vanaf dat moment is ze veel gaan scheuren en verfrommelen, ging die proppen met verf bewerken en er ‘iets’ van maken: een heerlijk
spelletje. Daarna kwam ze in aanraking met handgeschept papier en toen was ze helemaal verkocht. Ze is zelf gaan experimenteren met papier maken, heeft
papier leren ‘scheppen’, aanvankelijk met een heel klein schepraampje. De vellen werden te klein naar Bien’s zin en zo kwam ze op het idee de stukken met
de naaimachine aan elkaar te naaien, een techniek die ze later veel heeft toegepast in haar papieren objecten. Inmiddels had ze een groter schepraam, ging
patronen stikken en die weer met verf bewerken, hetgeen te zien is in deze serie.
Aangezien Bien zoveel dingen leuk vindt, ligt dit papierwerk momenteel wat stil, maar af en toe vult ze haar verzameling ‘cadeautjes’ nog aan:
lege verpakkingen voor mensen die àlles al hebben...
