Bien Velds houdt wel van een ‘uitje’, letterlijk en figuurlijk: een uitje bij de haring, een uitje in kunst of naar verre
oorden. Zo doet zij af en toe mee aan kunstprojecten in binnen- of buitenland. Het werken op andere plekken met andere
kunstenaars en soms ‘nieuwe’ materialen vindt zij zeer inspirerend. Soms wordt ze hiervoor gevraagd, maar ook heeft ze
zelf een aantal projecten bedacht en uitgevoerd.
In 1993 werd ze uitgenodigd voor het beeldhouwers symposium ‘Marmol sol’ op Cuba waar ze voor de eerste keer met
marmer werkte en een beeld van ruim 3 m hoog maakte. Enthousiast geraakt over dit project, het land en de mensen
daar, zette ze samen met een Cubaanse keramist het project ‘Todo Cerámica’ op.
Het project ‘De Ark van Noach’ diende om een volgende reis naar Cuba te financieren en de ‘Actie Gebaksteen’ was een
project om geld in te zamelen om machines, gereedschappen en materiaal te kunnen kopen voor het project ‘Todo
Cerámica’.
In 2006 vertrok ze met vriendin en collega Petra Koonstra voor 6 weken naar Fuerteventura (Canarische Eilanden) om daar
een aantal humoristische geiten te hakken uit lokale steen. Dit project was een vervolg op de jaarlijkse studiereizen van
de geitenboeren van dat eiland, die Bien begeleidde in 9 verschillende landen.
In Nederland maakte ze in 2007 een feestje van de Nationale Molendag bij een stel vrienden die de molen van Rhenen bewonen/beheren en in 2010
organiseerde ze een ‘alternatieve’ atelierroute langs ‘bijzondere ateliers en woonplekken’ aan de westkant van de stad Groningen, waar ze zelf ook
woont en werkt. Zo komt op z’n tijd van het één het ander....
Marmol Sol - Todo Céramica - Internos - Todo Céramica 2 - Ark van Noach - Actie Gebaksteen
Remake Hoornbeeld - Molendag - Geitenproject - Overal Open Ateliers
Januari 1993 vertrok Bien samen met drie beeldhouwers (Bastiaan de Groot, Paul Verhulst en Guus Hellegers) naar Nueva Gerona op het Isla de la
Juventud, Cuba om daar beelden in marmer te gaan maken. Zelf brachten ze gereedschappen en machines mee, waarvan een deel na het project
achterbleef als bijdrage voor de voortgang van dit project. Het onderkomen, eten en de werkplaats waren voor hun geregeld.
Je koffers pakken voor 3 maanden, wetende dat je daar ter plekke niks kon kopen was wel een hele speciale ervaring. Niet naar een winkel kunnen
stappen als je iets nodig hebt, eten op de bon, wachtlijsten en rijen voor alles, geen vervoer, geen telefoon en elke dag was het maar afwachten
wat er wel en niet geregeld kon worden op dat moment. Vooruit plannen had absoluut geen zin, iets wat je je hier niet kunt voorstellen.
Soms werd het wel èrg spannend of alles wel af zou komen op tijd, maar met veel creativiteit en doorzettingsvermogen kregen de Cubanen
uiteindelijk toch alles geregeld.
Deze 3 maanden werken met zware machines in een voor haar nieuw materiaal, in een totaal ‘andere wereld’ was en blijft voor Bien een
onvergetelijke ervaring. Het land, de ondanks alles enthousiaste, ‘mooie’ altijd lachende mensen, hun doorzettingsvermogen en creativiteit heeft
zo’n indruk op Bien gemaakt dat ze het niet bij deze ene keer wilde laten. Zo’n project betekende namelijk contact met het buitenland, wat voor
de Cubanen (nog altijd) heel moeilijk is. Aansluitend op Marmol Sol heeft Bien samen met een kunstenaar van het eiland een dergelijk project
opgezet in de keramiek: Todo Cerámica.
Als vervolg op het project Marmol Sol, heeft Bien samen met de Cubaanse kunstenaar Idilio Lopez Arnaud het project ‘Todo Cerámica’ opgezet.
Tijdens dit eerste project in 1995 waren er deelnemers uit Colombia, Nederland en Cuba. Ze werkten in een van de keramiek fabrieken op het Isla
de la Juventud. De fabriek zelf lag stil, maar de werknemers kwamen elke dag omdat ze daar tussen de middag nog wel te eten kregen. Er was dus
veel publiek en iedereen hielp ook graag een handje mee.
’s Avonds werkten de kunstenaars in het keramisch centrum in Nueva Gerona zelf, waar ze borden beschilderden, die gebruikt werden om de
hotel- en etenskosten voor het project mee te betalen.
Het beeld van Jakobine von Dömming en Bien Velds is geplaatst in het centrum van Nueva Gerona.
In 1997 en 1999 vertrok Bien in aansluiting op ‘Todo Cerámica’ naar Santiago de Cuba, waar zij meewerkte aan het internationale muurschilder
project ‘Internos’. Een twintigtal kunstenaars werkte in groepjes van 5 of 6 man aan diverse muren in de stad. Ze hadden een week de tijd om een
ontwerp te maken, dit moest dan goedgekeurd worden door de overheid en daarna kon het schilderen beginnen. Ook voor dit project brachten de
buitenlandse kunstenaars materialen zoals verf en kwasten mee. Hun onderkomen, eten en transport naar de diverse locaties was geregeld door de
organisatie. De steigers werden door de stad geleverd, maar omdat ook daarin schaarste was werden sommige muren noodgedwongen niet hoger
dan 2m. Santiago de Cuba heeft inmiddels heel wat beschilderde muren.
In 1999 nam Bien 4 Groninger kunstenaressen mee naar het eiland. Na een zeer originele briefwisseling met Martinair mochten zij een hutkoffer met
80 kg aan materiaal, boeken, gereedschap en ook 2 fietsen gratis meenemen. Nieuwsgierige mensen kunnen hier klikken om deze briefwisseling te
lezen (pdf). Dit keer werkten ze bij een keramische fabriek die nog functioneerde. Er waren deelnemers uit de VS, Argentinië, Nederland en Cuba.
Het feit dat ze in 4 weken tijd wel 6 keer moesten ‘verkassen’ wekte niet altijd blije gezichten op, maar leverde Bien wel de inspiratie voor haar
werk: een serie huisjes op wielen en de wandobjecten met de bicidrilo’s waren het resultaat.
Aan het eind van het project vertrok de hutkoffer gevuld met een beeld van elke deelnemer met de Amerikanen mee naar Denver, waar een expositie
werd gemaakt met dit werk tijdens de NCECA, een groot keramiek symposium dat elk jaar plaatsvindt in de VS.
In 1999 werd Bien gevraagd om een kunstactiviteit te bedenken en uit te voeren op de Maritiem dag die gevierd werd bij de scheepswerf Ferus Smit
bij Hoogezand. Samen met Tine Rinds en Joe Palermo maakte zij een ark van Noach van karton en dozen, gesponsord door de kartonfabriek die daar
vlakbij was. In 1 dag moest het ding klaar zijn, dus thuis hadden ze al heel wat voorbereidend werk gedaan en dat was maar goed ook !
Het was de bedoeling dat het publiek mee zou werken, maar de meeste bezoekers liepen met grote ogen langs en bleken vooral geïnteresseerd te
zijn in ijs, patat en knakworst. Geen probleem, Bien, Tine en Joe hadden een leuke dag.
Voor de Nationale Molendag (2007) was Bien gevraagd om iets ‘vrolijks’ te doen met de zeilen van de molen in Rhenen, waaraan het publiek ook kon
meewerken. Het plan om grote schilderijen te maken op lakens en die aan de wieken te binden werd letterlijk in de wind geslagen. Het woei
’s morgens zó hard dat er geen houden aan was, aan die grote lakens.
Klere weer! En toen was een alternatief snel bedacht: grote kledingstukken uitknippen, beschilderen en die te drogen hangen in de wieken.
Het werd een leuke dag met vele enthousiaste ‘kleine kunstenaars’. Toen de was eenmaal aan de wieken hing, kwam de zon door en zaten we gezellig onder
een èchte droogmolen....
Om geld in te zamelen voor het project ‘Todo Cerámica’ heeft Bien in 1999 ‘Aktie Gebaksteen’ bedacht .
Een groep van ruim 10 kunstenaars uit Nederland en Cuba hebben in 1 dag 150 ‘rauwe’ bakstenen omgetoverd tot 300 ‘Gebakstenen’ in steenfabriek
Strating BV te Oude Pekela.
Per heftruck werden de gebakstenen op de reguliere bakstenen geplaatst en gestookt. Helaas bleek na de stook dat een deel van de decoraties niet op
de stenen was blijven plakken door foute over temperatuur. Dat werd snel iets verzinnen, want de dag erna zou Philips Drachten ter gelegenheid van hun
50 jarig bestaan de eerste taart op komen halen.... Tegellijm, dat bleek dé oplossing ! Inmiddels hebben al heel veel mensen een (gebak)steentje
bijgedragen aan het project ‘Todo Cerámica’ door aankoop van zo’n taartpunt. Bedankt nog daarvoor! Ook Strating BV is zij nog altijd zeer dankbaar
voor hun gastvrijheid. Bien’s liefde voor tegellijm vindt hier haar oorsprong !
In de jaren ’90 maakte Bien dit grote hoornbeeld van metaal en ferro cement voor een beeldenroute in Noord Groningen. Het is tot nu toe haar
grootste beeld (5 m hoog). Na deze kunstroute werd het beeld al spoedig verkocht aan stichting De Zijlen in Tolbert. Door het Nederlandse weer
begon in de loop der jaren het cement af te brokkelen. In 2003 zijn de hoorns ontmanteld en heeft Bien met hulp van polyester bedrijf de Groot
uit Tolbert het beeld weer in ere hersteld. De hoorns zijn nu van polyester, maar de uitstraling is nog steeds hetzelfde als vóór de reparatie.
Vier humoristische geiten
In het kader van een beeldhouw syposium op Fuerteventura maakten Bien Velds en Petra Koonstra in de winter van 2006 een viertal humoristische
geiten die geplaatst zijn in Puerto del Rosario, de hoofdstad van het eiland.
Waarom geiten? Dit eiland staat bekend om z’n authentieke geitenrassen, er zijn er duizenden, prachtige beesten in bonte kleuren die heel veel
melk geven waar overheerlijke kaas van gemaakt wordt.
Bien is aan dit project gekomen via de geitenboeren van dit eiland. Ze begeleidde deze boeren meerdere malen tijdens hun studiereizen naar
diverse landen. Elk jaar kwamen er meer mee en het was elke keer weer een zeer gezellig en ‘bont’ gezelschap.
Dit symposium ‘Una ciudad de esculturas’ vond eigenlijk in september plaats, maar omdat Bien in die maand altijd met de geitenboeren op pad was
heeft ze het voor mekaar gekregen om in de winter te mogen komen, beter kon niet!
Overal Open Ateliers is een nieuwe atelierroute die Bien heeft opgezet in 2010, samen met een aantal bevriende collega’s.
Het is een route die u meevoert langs kunst op bijzondere locaties onder de rook van Groningen. Het gaat om kunst rondom een aantal, vaak eigen
gecreëerde ateliers/woningen zoals woonwagens, houten huisjes e.d., veelal verscholen in het groen.
Bijzonder is ook, dat in tegenstelling tot de meeste ateliersroutes, u hier meer 3 dan 2 dimensionaal werk zal tegenkomen. Er lijkt haast een
samenhang te zijn met deze manier van wonen/werken.
Bij een aantal deelnemers zijn gast exposanten die het reis/kijk genot nog meer in balans brengen.
De kunstenaars hebben het plan om een dergelijke route elke twee jaar te laten plaats vinden.
